Forumet kane vdekur – Vdekja e avashte e albforumit, cikli i komuniteteve
Eshte interesante se si ne kapemi pas gjerave te vjetra, dhe gjerat e vjetra na mbajne pas tyre pa na lene te ecim me tej.
Per ata qe e njohin sadopak historine e faqeve shqiptare, albforumi eshte nje nder nismat e para ne internet per nje komunitet te lire. Diskutime mund te kete shume se kush eshte forumi me i mire, kush me i liri e kush me i zhurmshi. Ne nje pike te jetes se tij Albforumi ka qene dhe forumi me i madh, dhe me i liri dhe me i zhurmshi. Cikli i tij i kaloi te gjitha fazat e suksesit virtual te nje forumi dhe sot ka ardhur dita qe ta emertojme ne fazen e fundit te tij, ne vdekjen e ngadalte. Nese dikush nuk eshte dakort, atehere ai nuk ka pasur access ne internet nga vitet 2001-2007!
Vdekja e tij nuk erdhi per shkak te nje administratori, per shkak te nje serveri apo per shkak te nje ngjarje te paparashikueshme e te papritur. Nese mendoj mbrapa ne kohe dhe perpiqem te gjej castin qe kam menduar per here te pare se Albforumi do vdese eshte kur ai vlonte nga diskutimet dhe nga tema te reja qe hapeshin cdo 5 minuta. Ishte pikerisht ai casti kur komuniteti behet me i madh se norma e diskutimit dhe dikton ardhmerine e tij … konsumimin qe cdo teme te mundshme, deshtimin e cdo debati te mundshem, dorezimin e cilesise llogjike para sasise se fjaleve!
Forumet jane mjeti klasik i diskutimit, i debatit dhe i perballjes se ideve. Dikur mendoja se forumet ishin nje nivel intelektual me lart se chati, sot mendoj qe eshte thjesht nje nivel me i larte ego-centrizmi. E them jo se Albforumit i mungoi niveli intelektual i diskutimit (i kemi pasur te gjithe, deputete te kuq, blu, jeshil te papjekur (sot afro te kuqes, por akoma jo ne parlament), keshilltare te respektuar, gazetare, pronare televizionesh e me rradhe). Nga ana tjeter kishim dhe njerez pa pozite shoqerore, te cilet kishe me verte qejf ti lexoje, thjesht e paster! Per t’u kthyer ne teme… keto ishin sot nuk jane me.
Sot Albforumi ka ngelur nje vend nostalgjik ku une dhe nja dy te tjere endemi si hije per te pare mos ka ndodhur gje. Pak leviz. Megjithate te pamundur per tu marre me te, e leme si nje pikture te shtrember qe presim te rrezohet nga muri qe te blejme nje te re. Une nuk mundem ta rregulloj ate pikture, nuk do kisha mundur as ta nisja pa ndihmen e te tjereve.
Per cdokend qe ka pasur nje pervoje te vogel ne drejtimin e nje ekipi, gjeja e pare qe duhet te vihet re ne nje ekip eshte “larmia”. Kur e filluam ate forum, ishim nja 5 veta ne ekip. Nje i gjate, nje bucko dhe nje me syze. Ndersa vajzat ishin 2, nje e qete e nje plot poezi. Pikerisht ndryshimet rrenjesore qe kishim, e bene forumin qe te gjithperfshinte sa me shume tema, e sa me shume lexues! Dhe Lexuesit ndjeheshin mire; se ne mos me njerin nga administratoret, ndjeheshin afer nje tjetri. Dhe ne ekipin e drejtimit u shtuan dhe shume djem e vajza te tjera me vone, te gjithe te mrekullueshem dhe qe dhane nje kontribut per gjithe kohen qe u angazhuan. Ama kur ekipi nuk rifreskohet, kur ekipi mbivleresohet apo bazohet tek te paafte, atehere puna prishet.
Gjithcka funksionoi mire per nje kohe te gjate. Sic kuptova atehere, forumi kishte dhe shume me teper anetare se ata qe shkruanin e njiheshin. Ishin anetaret qe lexonin! Mbaj mend qe atehere m’u pat dukur ironike qe forumi mund te kishte me shume lexues se shkrues (ne fund te fundit forumi eshte vend diskutimesh), por pikerisht kur ndodhi e kunderta, kur arriten me shume shkrues se lexues gjithcka mori fund.
[b]Alternativat e te ardhmes[/b]
Para disa ditesh nisa te shikoja per mundesine e ndryshimit te software qe mban Albforumin keto 10 vjet. Quhet UBB dhe mund te them se dhe ai eshte nje pjese e deshtimit te projektit. Eshte deshtim se nuk eci kurre me trendet e reja ne internet, nuk patem kurre mundesine te integrojme module te reja e te fresketa etj etj. Nje produkt i ri duket teper interesant, por produkti nuk e ben dot nje forum te suksesshem, nuk e ben as nje ri-dizenjim e nuk e ben as deshira e 2-3 veteve.
Mundesia e dyte eshte te lihet ashtu sic eshte, pa shume moderim e perkujdesje ku do kthehet si ndonje lagje e vjeter me shtepi te rrenuara, dyer te varura e copeza te vjetra gazetash.
Do kisha dashur me shume qe dikush ta merrte persiper, ta dija qe do investonte aq energji sa ne dikur dhe ta conte perpara, por e di qe nuk ekziston si mundesi, e ndiej qe diskutimet publike kane vdekur ne formen e forumeve. Mendoj qe sot duhen me shume sisteme ku publikohen ide, dhe diskutohet mbi ato ide! Ndoshta nje modul i tille do jete pjese e AFse ne te ardhmen. Ne kete cast pas konsultimit me ata administratore dhe anetare aktiv ne forum mendoj se ka ardhur koha qe Albforumi te mbylle hapesirat e diskutimit (forumi) dhe te qendroje aktiv vetem si arkiv informacioni.
(Per kedo do qe te lexoje dicka mbi historine e AF, mund ta gjeje tek kjo teme: http://www.albforumi.com/ubb/ubbthreads.php/ubb/showflat/Number/155588)
Ju lutem komentoni tek kjo teme: http://www.albforumi.com/ubb/ubbthreads.php/topics/1062217981.html#Post1062217981 dhe jo tek ky blog!
Poete behemi kur shkruajme mbi pasionet tona, duket nga menyra se si e pershkruan, se si flet per “forumin”. Le te kuptohet qe ka qene dhe eshte akoma nje “dashuri” (si ajo e femijerise) qe nuk do ta lesh te ike… shpresoj te ja arrish qellimit ta rikthesh ne jete megjithese edhe une jam i mendimit qe “forumet siç i njohim ne po ju vjen fundi”.
Duhet dicka me stimuluese, te vendose perdoruesin ne vend/plan te pare… duhet te jete me interaktiv koncepti i ri (nuk duhet te kete “hierarki” si ne forumet e meparshme por thjesht mirembajtes te bordeve…) duhet te kete me shume pamjen dhe te pasqyroje idene e nje demokracie virtuale…
Cfare eshte Demokracia dhe LIGJET e saj ?
Mesazh, nga opininisti ADRIAN HAJDINAJ Tue 24 Apr, 2012 1:02 pm.
Perkthimi etimologjik i fjales “pushtet i popullit” eshte riformuluar
dhe pasuruar me shprehjen “pushtet nga populli, i popullit dhe per
popullin”, ne kuptimin qe pushteti vjen nga populli, i perket popullit
dhe duhet te perdoret per popullin.
Sot nuk ka me dyshime per faktin se jane demokrate ato regjime qe
dallohen nga garancia reale e pjesemarrjes ne politike te popullsise
adulte, nga mundesia e berjes opozite dhe mundesia e konkurrences
politike.
Me qellim qe te rimerren disa koncepte baze, nocioni i regjimit
korrespondon me ate te politikes dhe ai i regjimit demokratik me ate te
politikes demokratike. Ne kete lloj politike demokratike vertetohet
pjesemarrja konkrete e qytetareve dhe qartesohet larmishmëria e
interesave, opinioneve dhe vlerave te tyre qe vete demokracia
parashikon, duke pranuar mundesine per te mos rene dakort, per te
kundershtuar qeverine me ane te menyrave paqesore dhe per te konkurruar
per marrjen e votave.
Sic shihet, konceptit te demokracise i jane shtuar koncepti i
sovranitetit te popullit, duke u perdorur per nje numer me te madh
qytetaresh.
Sipas Schumpeter, “Metoda demokratike eshte instrumenti institucional
qe qellim qe te arrihet ne vendime politike, ne baze te te cilave
individe te caktuar marrin te drejten per te vendosur ne baze te nje
konkurrence qe ka per qellim marrjen e votave nga populli”.
Sartori e ve theksin jo vetem mbi konkurrencen, por edhe mbi vlerat, mbi
ekzistencen e mazhorancave dhe te minorancave konkurruese te cilat
sherbejne per te siguruar ekzistencen e ketyre te parave me ane te
sistemit te votes.
Pervec ketyre perkufizimeve te pergjithshme, ka edhe disa perkufizime
minimaliste, domethene perkufizime qe tregojne cilat jane kushtet
empirike elementare dhe nen te cilat nje regjim nuk mund te zbrese ne
menyre qe te konsiderohet demokratik.
Ai regjim duhet te kete te pakten:a) Zgjedhje te pergjithshme qe te
perfshijne si meshkujt ashtu edhe femrat, te gjitha racat ne nje
popullsi, qe kane arritur moshen per te votuar, te quajtur ndryshe
elektorat.
b) Zgjedhje te lira, konkurruese, korrekte.
c) Me shume se nje parti.
d) Burime informacioni te ndryshme dhe alternative.
Ky perkufizim ve ne dukje faktin qe nese garantohen zgjedhje te lira dhe
te pergjithshme dhe aspektet e tjera, atehere lirite civile dhe
politike jane te garantuara.
Por, demokracia eshte edhe nje teresi rregullash dhe procedurash qe
vijne si rezultat i nje akordi ose kompromisi me qellim zgjidhjen
paqesore te problemeve ndermjet aktoreve sociale politikisht te
rendesishem dhe aktoreve te tjere te institucioneve, prezente ne arenen
politike.
Perkufizimi i sapo dhene na lejon te shohim me mire nje aspekt shume te
rendesishem te demokracise, aspekt ky qe shpesh eshte lene mbas dore ose
eshte nenvleftesuar: demokracia eshte nje regjim i karakterizuar nga
rregulla dhe institucione qe ekuilibrojne principe te ndryshme.
Demokracia ka nevoje per nje akord baze mbi rregullat qe do te vendosen
dhe ne te njejten kohe duhet te pranoje te mos qenurit dakort dhe
konfliktet mbi permbajtjen e ketyre rregullave. Demokracia duhet te
pranoje pasigurine ne lidhje me rezultatet e vendosura, por ka nevoje
edhe per sigurine e rregullave te vendosura prej saj, ne menyre te tille
qe pasiguria e rezultateve te behet relative dhe e limituar.
Demokracia duhet te aplikoje rregullen e mazhorances, si rregull kryesor
per vendimarrjen, por shpesh asaj i duhet te mbroje te drejtat e
minorancave dhe ne ato raste duhet te perdore rregullin e unanimitetit.
Demokracia duhet te karakterizohet nga paraqitja sa me e gjere e
interesave dhe e identiteve ne vendet e vendimarrjes, si per shembull ne
parlament dhe ne asamblete rajonale dhe lokale, por ne te njejten kohe
nuk mund te heqe dore nga efikasiteti i vendimmarrjes, i cili eshte
shume i veshtire ne rastet kur duhet te arrihet nje perfaqesim sa me i
mire i komunitetit sa me i fragmentarizuar dhe kompleks te jete ky
komunitet.
Ne fakt, demokracia mbart me vete nje paradoks, pasi sa me i forte dhe i
konsoliduar te jete konsensusi mbi te cilin bazohet, aq me shume
konflikt mund te perballoje ajo. Institucionet qeveritare ne nje qeveri
mund te aplikojne me lehtesisht rregullin e mazhorances, sa me shume te
integruara e me pak konsistente te jene minorancat. Efikasiteti i
vendimeve te ndryshme eshte aq me i madh sa me pak komplekse te jene
ceshtjet politike.
2. Llojet dhe modelet e demokracive.
Ne kete pjese te shkrimit, do te perqendrohemi mbi pak lloje
demokracish, per demokracite parlamentare, gjysem-presidenciale dhe
presidenciale do te flasim ne pjesen mbi qeverite pasi keto kane te
bejne me teper me raportin ndermjet pushtetit ekzekutiv e legjislativ
dhe jo me lloje te mirefillta demokracish.
Demokracia perfaqesuese dhe demokracia e drejtperdrejte.
Le te fillojme mbi disa dallime te rendesishme ndermjet ketyre dy lloje demokracish.
Demokracia perfaqesuese eshte nje regjim qe perfaqeson, domethene i
bazuar mbi rregullat dhe institucionet e perfaqesimit, pra e
karakterizuar nga zgjedhje te lira, konkurruese, korrekte, periodike dhe
nga struktura perfaqesuese, si parlamenti dhe ato vendimarrese, si
qeveria. Demokracia perfaqesuese nuk ka si rrjedhim nje perfaqesim
direkt nga ana e qytetareve, me perjashtim ne momentin e votes, por edhe
ne kete rast vota nuk eshte e detyrueshme. Ne kete sens, sistemi i
demokracise moderne ndryshon nga ai i antikeve sepse ata qe marrin
vendimet jane nje elite e ngushte. Ne demokracite moderne, ne fakt,
vendimet mbi gjerat publike, i delegohen profesionisteve te politikes,
nepermjet nje specializimi te detyrave qe si rrjedhoje ka sjelle qe
qeverisja te kthehet ne nje profesion te vecante.
Demokracia direkte perkon me demokracine e antikeve, apo te qyteteve
antike, ku nje numer i vogel qytetaresh mblidheshin dhe vendosnin per
problemet qe kishin. Ishte nje regjim ky qe sot do te percaktohej si
autoritar, pasi nje numer i limituar qytetaresh bashkejetonte me nje
numer te madh personash pa te drejta dhe qe ishin ne nje pozicion
politikisht inferior. Disa institucione te demokracise direkte, si per
shembull referendumi, eshte mbajtur deri ne ditet e sotme ne demokracite
perfaqesuese.
Keto dy klasifikime mbeten shume te pamjaftueshme ne rastet kur behet
fjale per te klasifikuar nje numer te madhe demokracish komplekse. Lind
nevoja e ndertimit te disa modeleve te cilet te jene te afte te
perfshijne nje numer me te madh llojesh demokracish.
Lijphart ka ndertuar dy modele polare ose me karakteristika te kunderta
duke u mbeshtetur ne faktin se demokracite i bazojne format e tyre
institucionale ne dy principe te cilat mund te jene puro ose mikse,
principi mazhoritar dhe principi konsensual.
Sipas principit mazhoritar, demokracia eshte nje regjim ne te cilin
perfaqesuesit te zgjedhur me zgjedhje te lira, i marrin vendimet e veta
ne baze te principit te mazhorances. Aspekt kryesor qendron ne faktin se
edhe te gjitha vendet e vendimarrjes, jo vetem gjate zgjedhjeve, duhet
te mbizoteroje preferenca e mazhorances qe percakton edhe rezultatin
perfundimtar.
Kjo gje eshte kritikuar nga perfaqesuesit e principit konsensual. Duhet
te kihet parasysh se sistemi mazhoritar largon minorancat, duke sjelle
si konseguence deligjitimitetin e institucioneve dhe per rrjedhoje, ky
princip ndonjehere nuk aplikohet ne disa vendime publike te cilat merren
ne shume sisteme demokratike, vendime te cilat theksojne rendesine e te
renit dakort te gjithe duke kerkuar konsus sa me te gjere dhe
kompromisin. Ne kete prospektive demokracia duhet te jete me teper
tolerance reciproke sesa tirani e mazhorances, me teper ne kerkim te
akordit sesa te fitores se njeres pale.
Keto dy menyra konceptimi te demokracise i japin jete dy modeleve
institucionale; modeli mazhoritar, i cili sjell perqendrimin e pushtetit
politik tek mazhoranca dhe modeli konsensual i cili sjelll perhapjen
dhe ndarjen e pushtetit.
Principi mazhoritar dhe principi konsensual influencojne te gjitha
dimensionet empirikisht te rendesishme ne nje sistem demokratik, te
cilat mund te ndahen ne dy teresi; ate te pushtetit ekzekutiv dhe te
partive dhe qe ka te beje me gjendjen unitare apo federale te nje vendi.
Teresia e pare karakterizohet nga:
1. Perqendrimi i pushtetit ekzekutiv ne qeveri te njengjyrshme (modeli
mazhoritar) ndaj ndarjes se pushtetit ne koalicione te gjera
shumepartish (modeli konsensual).
2. Lidhja ndermjet qeverise dhe parlamentit qe pasqyron nje dominance te
ekzekutivit mbi parlamentin ne rastin e pare ndaj ekuilibrit ndermjet
dy pushteteve ne te dytin.
3. Sistem me dy parti ndaj sistemit me shume parti.
4. Sistemi elektoral mazhoritar jo proporcional ndaj sistemit proporcional.
5. Sistemi i interesave pluraliste qe karakterizohet nga konkurrenca
ndermjet grupeve (modeli mazhoritar) ndaj sistemit te interesave te
koordinuar dhe neo-korporativ i orientuar ndaj kompromisit dhe
harmonizimit (modeli konsensual).
Teresia e dyte karakterizohet nga:
6. Nje shkalle uniteti dhe perqendrimi te pushtetit (modeli mazhoritar), ndaj shperqendrimit federal (modeli konsensual).
7. Perqendrim i pushtetit legjislativ ne nje dhome parlamenti (modeli
mazhoritar) ndaj shperndarjes se pushtetit legjislativ ne dy dhoma te
cilat jane njesoj te pushtetshme por te ndertuara ndryshe (modeli
konsensual).
8. Kushtetute fleksibel qe mund te ndryshohet me nje mazhorance te
thjeshte parlamentare (modeli mazhoritar) ndaj kushtetutes te
qendrueshme qe mund te modifikohet vetem me mazhoranca te kualifikuara
(modeli konsensual).
9. Sisteme ne te cilat parlamenti ka fjalen e fundit mbi
kushtetueshmerine e ligjeve (modeli konsensual) ndaj sistemeve ne te
cilat kushtetueshmeria vendoset nga ana e gjykatave kushtetuese dhe
supreme (modeli mazhoritar).
10. Banka qendrore te pavarura nga pushteti ekzekutiv (modeli konsensual) ndaj bankave qendrore te varura (modeli mazhoritar).
Modeli Westminster dhe ai konsensual.
Ne baze te ketyre dimensioneve eshte percaktuar modeli i pare polar i
demokracise qe vjen si rezultat i kombinimit te ketyre dimensioneve, dhe
qe njihet si modeli Westminster me prejardhje nga modeli anglez duke
marre, pra, emrin nga parlamenti anglez. Ai karakterizohet nga:
– perqendrimi i pushtetit ekzekutiv ne qeveri te formuara nga nje parti e vetme e zgjedhur me sistemin mazhoritar.
– shkrirje e dy pushteteve (legjislativ dhe ekzekutiv) dhe dominim i qeverise.
– sistem bipartiake
– sistem elektoral mazhoritar (plurality).
– pluralizem i grupeve te interesit
– qeveri e perqendruar dhe unitare.
– bikameralizem asimetrik (njera dhome ka shume me shume pushtet se tjetra).
– kushtetute fleksibel dhe sovranitet i parlamentit.
– mungese e kontrollit kushtetues.
– Banka qendrore e varur nga ekzekutivi.
– Ekzistenca eskluzive e disa formave te demokracise perfaqesuese,
domethene mungese e mundesise per tu konsultuar me referendum.
Shembujt me te mire qe korrespondojne me modelin konsensual jane
Blegjika dhe Zvicra. Aspektet me te rendesishme te modelit konsensual
jane:
– qeveri te formuar shume parti dhe koalicione te gjera.
– ekuiliber pushtetesh ndermejt ekzekutivit dhe legjislativit.
– sistem shumepartish.
– sitem elektoral proporcional.
– sistem interesash i harmonizuar dhe neo-korporativ.
– decentralizim dhe federalizem.
– bikameralizem i forte dhe perfaqesim i minorancave.
– kushtetute e qendrueshme dhe fuqi e vetos e minorancave.
– kontroll kushtetues.
– pavaresi e bankes qendrore.
Modele te ndryshme per kushte te ndryshme te zhvillimit te demokracise.
Te dy modeleve u korrespondojne kushte te ndryshme historike te nje
demokracie. Modeli mazhoritar duket i pershtatshem per vende me nje
shoqeri relativisht homogjene, ku “partite e medha zakonisht nuk jane
shume te largeta politikisht panvaresisht nga prospektiva e tyre
politike, sepse ne boshtin e djathta-e majta kane tendence te vendosen
ne qender” (Lijphart). Ky model nuk do te funksiononte ne shoqeri me
pak homogjene ku ka tendence te zhvillohet modeli konsensual. Ne
shoqerite plurale, te ndara nga fraktura te karakterit fetar,
ideologjik, linguistik, kultural, etnik apo raciale, fraktura keto qe
jane te perfaqesuara nga parti te cilat mbrojne interesat e tyre, nga
grupe interesash dhe mjete komunikimi te vetat, mungon fleksibiliteti i
nevojshem per demokracite mazhoritare. Ne kete situate sistemi
mazhoritar do te ishte jo vetem jo demokratik, por edhe i rrezikshem,
sepse minorancat, te cilave iu mohohet pjesemarrja ne pushtet do te
ndjeheshin te diskriminuara dhe do ta humbisnin besimin tek regjimi. Ne
keto regjime, modelet e ndjekura nga partite e medha kane me shume
tendence te kene divergjenca, keshtu qe edhe besnikeria e votuesve eshte
me e rrepte, duke pakesuar ne kete menyre mundesine e partive te madhe
qe te alternohen ne pushtet.
Demokracite ideale dhe kualiteti demokratik.
Te percaktohet demokracia ideale eshte shume e veshtire, sidomos kur
analiza perqendrohet tek kualiteti i demokracise. Pervec
karakteristikave te mesiperme qe nje demokraci duhet te permbushe, duhet
bere edhe pyetja se si mund te realizohet nje demokraci me e mire.
Nje perkufizim i pare normativ thote qe demokracia ideale te jete nje
regjim i karakterizuar nga nje ” korrespondence e nevojshme ndermjet
akteve te qeverise dhe deshires se atyre qe preken nga to”, ose qe nje
regjim demokratik duhet te dallohet nga “kapaciteti i vazhdueshem i
pergjigjeve (responsivness) nga ana e qeverise ndaj preferencave te
shtetasve te saj, te cilet konsiderohen te barabarte politikisht”. Te
dyja keto pohime eshte shume e veshtire te implementohen empirikisht dhe
per kete arsye mbeten pa nje pergjigje te caktuar.
Studiuesit e demokracise kane perpunuar disa norma ne planin praktik, pa
u larguar nga normat e pergjithshme. Rruga me e mire mbetet ajo e
gjetura nga Dahl i cili jep dy pohime ne lidhje me kete ceshtje:
Postulati i pare – Qe nje regjim te jete i afte per pergjigje (responsive), te gjithe qytetaret duhet te kene mundesi te njejta te:
a) te formulojne preferencat e tyre
b) ti shprehin keto preferenca qeverise nepermjet nje aktiviteti individual apo kolektiv.
c) tu sigurohet qe preferencat e tyre te kene te njejten peshe, pa diskriminim ne lidhje me permbajtjen apo origjinen e tyre.
Perkufizimi i termit Politike
Politika eshte nje bashkesi aktivitetesh qe zhvillohen nga nje apo shume
subjekte individuale apo kolektive, qe karakterizohen nga komanda,
pushteti dhe konflikte, por edhe nga pjesemarrja, bashkepunimi dhe
konsensusi, qe kane si qellim funksionimin sa me te mire te kolektivit
njerezor, ndaj te cilit ka pergjegjesine primare te kontrollit te
dhunes, dhe te shperndarjes ne brendesi te tji, te kostove dhe te mirave
materiale ose jo materiale.
Me pak fjale mund te thuhet se politika eshte menaxhimi i komunitetit, pergjegjes per rendin paqeruajtes.
Si perfundim, duke pasur me te qarte keto dy parime te Demokracise dhe
te Politikes si teori, ne atehere mund te diskutojme per sistemin
Shqiptar te Kultures Politike a eshte Demokratike apo jo. Me prapa do te
sqaroj disi me qarte si dy forcat partikake kryesore shqiptare kane
shfrytezuar dobesite e ligjit (kushtetutes) per te fryre numrat e tyre
ose vendet e tyre ne parlament. Ndoshta edhe me mbeshtetjen e aleateve
te tyre brenda koalicioneve perkatese.
nuk lejohet kopjimi apo deformimi i ketij artikulli e drejta e autorit
Opininisti .adrian hajdinaj —